Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999r. (Dz. U. Nr 30, poz. 297) Wykaz standardów technicznych - poz. 9

INSTRUKCJA TECHNICZNA K-2

MAPY TOPOGRAFICZNE DO CELÓW GOSPODARCZYCH

WYDANIE DRUGIE

Warszawa 1980

w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji technicznej "K-2 Mapy topograficzne do celów gospodarczych".

   Na podstawie art. 8 ust. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1956 r. o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej /DZ. U. Nr 25, poz. 115/ oraz zarządzenia nr 39 ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 12 grudnia 1972 r, w sprawie uprawnień Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii /Dz. Urz. GUGiK nr 8 poz. 32/ zarządza się co następuje:

§ 1

   Wprowadza się do stosowania instrukcję techniczną "K-2 Mapy topograficzne do celów gospodarczych" stanowiącą załącznik do zarządzenia.

§ 2

Tracą moc:

1. Instrukcja opracowania map topograficznych w skali 1:10 000 i 1:5 000. Założenia ogólne i osnowa polowa, zatwierdzona i wprowadzona do użytku przez prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 17 maja 1962 r.

2. Zarządzenie nr 19 Prezesa Głównego urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 23 czerwca 1968 r. zmieniające "Instrukcję opracowania map topograficznych w skali 1:10 000 i 1:5 000. Założenia ogólne i osnowa polowa" /Dz. Urz. GUGiK z 1968 r. nr 7, poz. 28/.

3. Zarządzenie nr 17 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 20 maja 1970r. zmieniające "Instrukcję opracowania map topograficznych w skali 1:10 000 i 1: 5 000. Założenie ogólne osnowa polowa", /Dz. Urz. GUGiK z 1970 r. nr 5, poz.16/.

§ 3

Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 31 marca 1979 r.

W porozumieniu:		Prezes:
Szef Zarządu Topograficznego		Głównego Urzędu Geodezji
Sztabu Generalnego WP		i Kartografii
Szef Służby Topograficznej		dr inż. Czesław Przewoźnik
Gen. Bryg. Leon Sulima		Podsekretarz Stanu

Przedmiot i zakres instrukcji

§ 1

Instrukcja K-2 ustala przepisy techniczne obowiązujące na wszystkich etapach opracowania, aktualizacji, reprodukcji i druku map topograficznych przeznaczonych dla celów gospodarczych.

§ 2

Instrukcja K-2 składa się z dwóch części:

§ 3

Niniejsza instrukcja stanowi część obligatoryjną, a przepisy zawarte w niej ustalają:

Założenia ogólne

§ 4

Mapy topograficzne do celów gospodarczych opracowuje się w skalach: 1:10 000, 1:25 000, 1:50 000, 1:100 000, 1:200 000 i 1:500 000 dla obszaru całego kraju oraz w skali 1:5 000 dla obszaru wielkich miast, lub innych obszarów intensywnie zagospodarowanych.

§ 5

Mapy topograficzne są mapami ogólnogeograficznymi o treści dostosowanej do potrzeb gospodarczych.

§ 6

Przy przedstawieniu treści map topograficznych powinna być zachowana jednorodność klasyfikacji i charakterystyki poszczególnych elementów treści z uwzględnieniem jednolitych zasad jej i doboru i uogólnienia.

§ 7

Treść map przedstawia się znakami umownymi ustalonymi we wzorach i objaśnieniach znaków topograficznych map w odpowiednich skalach oraz zgodnie z wzorami map załączonymi do niniejszej instrukcji.

§ 8

Mapy objęte niniejszą instrukcją podlegają aktualizacji okresowej w odstępach 5 - 15 letnich, zależnie od tempa zmian zachodzących w terenie.

§ 9

Każdy arkusz mapy powinien posiadać metrykę, która jest podstawowym dokumentem obrazującym przebieg opracowania poszczególnych etapów mapy.

Przeznaczenie map

§ 10

Mapy topograficzne przeznaczone są do zaspakajania różnorodnych potrzeb gospodarczych, a w szczególności:

Wymagania stawiane mapom topograficznym

§ 11

Mapy topograficzne powinny odpowiadać następującym wymaganiom:

Podział map, godła i wymiary arkuszy

§ 12

Mapy topograficzne ze względu na zakres treści i stopień uogólnienia charakterystyki powierzchni Ziemi dzielą się na:

§ 13

1. Mapy topograficzne w skalach 1:5 000, 3:10 000, 1:25 000 i 1:50 000 opracowuje się w państwowym układzie współrzędnych "1965".

2. Państwowy układ współrzędnych "1965" utworzony jest w strefach odwzorowawczych omówionych w instrukcji 0-1.
   W każdej strefie obliczane są współrzędne prostokątne płaskie. Linie siatki współrzędnych prostokątnych płaskich w odstępach:

   y = 64.0 km     i     x = 40.0 km

   dzielą każdą strefę układu "1965" na tak zwane sekcje podziałowe. Sekcje podziałowe znajdujące się w jednym poziomie tworzą PASY, natomiast znajdujące się w jednym pionie tworzą SŁUPY.
   Pasy i słupy są oznaczone kolejnymi cyframi od 0 do 9. Początek układu współrzędnych prostokątnych płaskich strefy przyjmuje się jako początek podziału strefy na pasy i słupy.

3. Sposób podziału na pasy i słupy oraz liczbowy system oznaczeń sekcji podziałowych podano na przykładzie strefy 3 - rysunek 1.

   

   rys. 1

4. Sekcje map topograficznych w skalach od 1:5 000 do 1:50 000 opracowuje się w podziale prostokątnym.
   Linie podziału na sekcje pokrywają się z odpowiednimi liniami siatki współrzędnych prostokątnych danej strefy.

5. Rozmiary sekcji map topograficznych podaje tablica 1.

   Skala mapy	Rozmiary sekcji		Zasięg terytorialny		Liczba pełnych sekcji mieszczą- cych się na jednej sekcji 1:50 000
   	Podstawa	Bok	y	x
   1:50 000 1:25 000	64 cm 64 cm	40 cm 40 cm	32 km 16 km	20 km 10 km	1 4 16 64
   1:10 000 1:5 000	80 cm 80 cm	50 cm 50 cm	8,0 km 4,0 km	5,0 km 2,5 km

6. Podstawą do podziału na sekcje i systemu oznaczenia arkuszy map jest sekcja podziałowa /64,0 x 40,0 km/, Każdą sekcję oznacza się liczbą trzycyfrową którą tworzą:

   1/ numer danej strefy /pierwsza cyfra/,

   2/ numer pasa w strefie /druga cyfra/,

   3/ numer słupa w strefie /trzecia cyfra/.

   Na przykład: liczba trzycyfrowa 343 oznacza sekcję, znajdującą się w trzeciej /3/ strefie, leżącą na przecięciu się czwartego /4/ pasa i trzeciego /3/ słupa.

7. Sekcje map topograficznych w skalach 1:50 000, 1:25 000, 1:10 000 i 1:5 000 powstają w wyniku czterostopniowego kolejnego podziału sekcji podziałowej na cztery części /rys. 2/.

8. Godła arkuszy map topograficznych w skalach 1:50 000, 1:25 000, 1:10 000 i 1:5 000 składają się z godła sekcji podziałowej, za którym po kropce, umieszcza się grupy trzycyfrowe liczb oznaczających numery arkuszy map w odpowiednich skalach.

   Pełne godła arkuszy map topograficznych w skali od 1:50 000 do 1:5 000 na przykładzie sekcji podziałowej 343 podaje tablica 2

   Tablica 2

   

    

   

   rys. 2

9. Mapy topograficzne w skalach 1:100 000, 1:200 000 i 1:500 000 opracowuje się w jednolitym układzie współrzędnych geodezyjnych.

   Zasady podziału arkuszowego oraz oznaczenia map małoskalowych godłami regulują odrębne przepisy.

Osnowa geodezyjna

§ 14

Osnowę geodezyjną map topograficznych dla celów gospodarczych stanowią:

Dokładność opracowania

§ 15

Dokładność przedstawienia przedmiotów sytuacyjnych na pierworysach i czystorysach map topograficznych w skali 1:10 000 i 1:5 000 powinna odpowiadać następującym warunkom:

§ 16

Na mapach topograficznych dla celów gospodarczych opracowywanych na podstawie map topograficznych w skalach większych, dokładność położenia punktów osnowy geodezyjnej poziomej i osnowy matematycznej nie może przekroczyć ± 0,15 mm, a średnica dokładności położenia wszystkich szczegółów sytuacyjnych w stosunku do ich usytuowania na materiałach podstawowych nie może przekroczyć ± 0,3 mm .

§ 17

Długość boków i przekątnych sekcji pierworysów redakcyjnych opracowywanych w skalach większych od skali wydawniczej mapy nie mogą różnić się od teoretycznych więcej niż ± 0,5 mm .

§ 18

Na mapach w skali 1:5 000 i 1:10 000 wysokości punktów osnowy geodezyjnej określone metodą niwelacji geometrycznej opisuje się z dokładnością 0,01 m, a wysokości punktów określone innymi metodami opisuje się z dokładnością 0,1 m.

§ 19

Na mapach topograficznych w skalach 1:25 000 - 1 :100 000 wysokości punktów opisuje się z dokładnością 0,1 m.

§ 20

Na mapach w skali 1:200 000 i 1:500 000 wysokości punktów opisuje się z dokładnością 1m.

§ 21

Na mapach topograficznych średnie błędy w położeniu wysokościowym warstwic względem punktów osnowy wysokościowej nie mogą przekraczać:

Przy opracowywaniu rzeźby terenu o zwartym zalesieniu oraz dla uwydatnienia charakterystycznych form terenu dopuszcza się półtorakrotnie większe błędy w położeniu warstwic.

§ 22

W przypadku wykonywania mapy metodą przemontowania z innych map w tej skali, długości boków i przekątnych sekcji map topograficznych wykorzystywanych jako materiał podstawowy w skali wydawniczej nie mogą różnić się od teoretycznych więcej niż ± 0,3 mm.

§ 23

Długości boków i przekątnych sekcji map topograficznych wykorzystywanych jako materiał podstawowy w skali większej od skali wydawniczej nie mogą różnić się od teoretycznych więcej niż 0,5 mm .

§ 24

Do montażu map używa się jako podkładu materiału przezroczystego, stabilnego o deformacjach nie większych niż ± 0,2 mm na 1 m.

§ 25

Błędy naniesienia na podkład montażowy punktów osnowy matematycznej oraz punktów poziomej osnowy geodezyjnej nie mogą przekraczać 0,15 mm .

§ 26

Przy opracowywaniu map na podstawie map topograficznych w większej skali, montaż wykonuje się w oparciu o co najmniej 4 punkty osnowy matematycznej oraz 3 punkty poziomej osnowy geodezyjnej na każdym montowanym fragmencie mapy.
W szczególnych przypadkach dopuszcza się wykonanie montażu w oparciu o punkty osnowy matematycznej oraz 3 odpowiednio wybrane punkty sytuacyjne na każdym montowanym fragmencie map.

§ 27

Maksymalne błędy montażu nie mogą przekraczać:

§ 28

Na mapach topograficznych przedstawia się:

Elementy osnowy matematycznej i geodezyjnej

§ 29

Na arkusze map topograficznych wielkoskalowych i średnioskalowych nanosi się i opisuje linie siatki współrzędnych prostokątnych w następujących odstępach:

§ 30

W treści map topograficznych dla celów gospodarczych w skalach od 1:5 000 do 1:500 000 umieszcza się punkty osnowy poziomej oraz punkty osnowy wysokościowej.

§ 31

Liczba punktów osnowy geodezyjnej poziomej na mapach topograficznych nie powinna przekraczać 10 punktów na 1 dm² powierzchni mapy.
W przypadku większej ich ilości, nanosi się punkty klas wyższych.

§ 32

Na mapach, przy znakach umownych punktów osnowy poziomej umieszcza się opisy wysokości centra naziemnego, a przy znakach punktów osnowy wysokościowej umieszcza się opis wysokości reperu.

Osiedla

§ 33

Do osiedli zalicza się: miasta, wsie, grupy budynków, grupy zagród, odosobnione zagrody i budynki.

§ 34

Przy przedstawianiu osiedli na mapach należy z odpowiednią do skali szczegółowością przedstawiać:

§ 35

Na mapach wyróżnia się następujące rodzaje osiedli:

§ 36

Wielkości opisów nazw osiedli ustala się w zależności od liczby mieszkańców lub liczby budynków mieszkalnych zgodnie z klasyfikacją podaną w znakach umownych dla poszczególnych skal.

§ 38

Osiedla na mapach topograficznych przedstawia się według następujących zasad:

Obiekty przemysłowe, rolnicze i socjalno-kulturalne

§ 39

Do obiektów przemysłowych, rolniczych i socjalno-kulturalnych przedstawianych na mapach topograficznych zalicza się:

§ 40

Obiekty przemysłowe, rolnicze i socjalno-kulturalne na mapach topograficznych przedstawia się według następujących zasad:

Koleje i urządzenia z nimi związane

§ 41

Na mapach topograficznych przedstawia się linie kolejowe, klasyfikujące je według następujących cech:

§ 42

Koleje linowe i linie tramwajowe na mapach topograficznych przedstawia się według następujących zasad:

§ 43

Na mapach przedstawia się:

Pozostałe szczegóły sytuacyjne urządzeń kolejowych przedstawia się zgodnie z odpowiednią ich generalizacją zależnie od skali mapy.
Na mapach w skalach 1:5 000 - 1:100 000 przedstawia się wyloty na powierzchnię terenu linii kolei podziemnej /metro/ oraz stacje metra.

Drogi i urządzenia z nimi związane

§ 45

Na mapach topograficznych przedstawia się drogi według podziału na następujące rodzaje:

§ 46

Na mapach przedstawia się następujące rodzaje dróg w budowie: autostrady i drogi szybkiego ruchu oraz drogi główne i drugorzędne.

§ 47

Na mapach przedstawia się:

Pozostałe szczegóły urządzeń związanych z drogami należy przedstawić zgodnie z odpowiednią ich generalizacją; zależnie od skali mapy.

Wody i urządzenia z nimi związane

§ 48

Na mapach topograficznych przedstawia się następujące elementy wód i urządzeń hydrotechnicznych:

§ 49

Na mapach w zależności od skali przedstawia się sieć wodną według niżej podanych zasad:

Rzeki zależnie od ich szerokości, przedstawia się na mapach jedną lub dwiema liniami, zgodnie z poniższą tabelą:

Sposób przedstawienia rzeki na mapie	1:5 000	1:10 000	1:25 000	1:50 000	1:100 000	1:200 000	1:500 000
jedną linią	PRZY SZEROKOŚCI MNIEJSZEJ OD
	3 m	3 m	5 m	5 m	10 m	20 m	60 m
dwiema liniami w odstępie 0,3 mm	PRZY SZEROKOŚCI
	-	3-5 m	5-15 m	5-30 m	10-60 m	20-120 m	60-300 m
dwiema liniami z zachowaniem szerokości rzeki w skali mapy	PRZY SZEROKOŚCI WIĘKSZEJ OD
	3 m	5 m	15 m	30 m	60 m	120 m	300 m

Roślinność, uprawy i grunty

§ 51

Na mapach topograficznych wyróżnia się następującą roślinność i uprawy:

§ 52

Na mapach topograficznych wyróżnia się następujące grunty:

§ 53

Na mapach topograficznych przedstawia się obszary roślinności, których powierzchnia w skali mapy wynosi więcej niż 10 mm².

Granice

§ 54

Na mapach topograficznych przedstawia się granice państwowe, granice jednostek podziału administracyjnego, granice rezerwatów oraz kontury upraw.

§ 55

Granice państwowe nanosi się na podstawie materiałów delimitacyjnych, przy czym znaki graniczne nanosi się ze współrzędnych.

§ 56

Granice przedstawia się szczegółowo z zastosowaniem generalizacji stosownie do skali mapy. Ze szczególną starannością nanosi się załamania granic państwowych.

§ 57

Granice jednostek administracyjnych i rezerwatów nanosi się na mapy na podstawie danych urzędowych.

§ 58

Przy pokrywaniu się granic jednostek administracyjnych różnego stopnia pokazuje się granice podziału administracyjnego stopnia wyższego.

§ 59

Na mapie w skali 1:500 000 obszary roślinności, wyróżnia się odpowiednim kolorem /bez znaku konturu/.

Rzeźba terenu

§ 60

Rzeźbę terenu na mapach topograficznych przedstawia się za pomocą warstwic i odpowiednich znaków umownych.

§ 61

Cięcie warstwicowe ustala się w zależności od rodzaju terenu i skali mapy.
Przy opracowaniu map topograficznych należy stosować następujące wielkości cięcia warstwicowego.

Nachylenie terenu	RODZAJE TERENU	CIĘCIE WARSTWICOWE  /W METRACH/ DLA MAP W SKALI
		1:5 000	1:10 000	1:25 000	1:50 000	1:100 000	1:200 000	1:500 000
Do 6o	Równiny   Falisty i pagórkowaty Górzysty   Wysokogórski	1       2,5	1,25     2,5   5	1,25   2,5   5   10	2,5   5   10   20	5   10   20   40	20       40	50       100
Powyżej 6o

Przy aktualizacji map dopuszcza się przedstawienie cięcia warstwicowego jak na poprzednim opracowaniu.

§ 62

Łączna liczba punktów geodezyjnych i topograficznych z opisami wysokości zależy od rodzaju terenu i nie powinna przekraczać 15 punktów na l dm² powierzchni mapy.

Opisy w treści mapy

§ 63

Na mapach topograficznych podaje się:

§ 64

Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych podaje się w aktualnej oficjalnej ich pisowni. Pisownia nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych powinna być zgodna z najnowszymi dokumentami publikowanymi przez organa państwowe.

Ramka i opis pozaramkowy

§ 65

Wzór ramek i opisów pozaramkowych obowiązujących dla map topograficznych w poszczególnych skalach przedstawiają załączniki nr 9-13.

§ 66

Opis pozaramkowy map topograficznych powinien zawierać następujące dane:

§ 67

Mapy topograficzne w skali 1:10 000, lub 1:5 000 redaguje się na etapie:

§ 68

Mapy topograficzne w skalach 1:25 000 do 1:500 000 redaguje się na etapie opracowywania pierworysów redakcyjnych sporządzanych na podstawie materiałów kartograficznych i tekstowych.

§ 69

Pierworysy map w skali 1:10 000 lub 1:5 000 opracowuje się w treści dostosowanej do potrzeb gospodarczych i obronności kraju.

§ 70

Mapy topograficzne dla celów gospodarczych w skali 1:10 000 lub 1:5 000 redaguje się na podstawie pierworysów map w tych skalach, zgodnie z załączonymi wzorami map /załączniki nr 1-8/.

§ 71

Mapy topograficzne w skali I:10 000 lub 1:5 000 stanowią materiał podstawowy do opracowania map w skalach mniejszych.

§ 72

Mapy topograficzne dla celów gospodarczych w skalach 1:25 000, 1:50 000, 1:100 000, 1:200 000 i 1:50 000 opracowuje się na podstawie pierworysów redakcyjnych.

Metody opracowania pierworysów map

§ 73

Pierworysy map topograficznych w skali 1:10 000 lub 1:5 000 wykonuje się:

§ 74

Wskazane jest stosowanie metody kombinowanej dla terenów równinnych, falistych i pagórkowatych oraz metody autogrametrycznej dla terenów falistych, pagórkowatych, górzystych i wysokogórskich.
Metodę stolikową /klasyczną/ stosuje się przy opracowaniu pierworysów polowych tylko wówczas, jeżeli nie jest możliwe zastosowanie metod,y kombinowanej lub autogrametrycznej.

§ 75

Pierworysy redakcyjne map topograficznych w skalach: i:25 000, 1:50 000, 1:100 000, 1:200 000 i 1:500 000 opracowuje się w skali materiałów podstawowych, w skali roboczej lub skali wydawniczej.

§ 76

Dla pierworysów redakcyjnych map topograficznych przyjmuje się następujące skale robocze:

§ 77

Przy opracowywaniu pierworysów redakcyjnych map topograficznych w skalach 1:25 000 - 1:500 000 stosuje się następujące metody:

Zasady opracowania pierworysów map

§ 78

Przy opracowywaniu sytuacji należy przestrzegać przepisów dotyczących stosowania znaków i generalizacji treści zawartych w objaśnieniach do znaków umownych map w poszczególnych skalach.

§ 79

Prawidłowe przedstawienie rzeźby terenu na mapach polega na odtworzeniu jej charakterystycznych form i specyficznych cech geomorfologicznych przy zastosowaniu odpowiedniego cięcia warstwicowego.

§ 80

Przy opracowywaniu pierworysów map topograficznych należy zachować następujące warunki:

Opracowanie sytuacji

§ 81

Szczegóły sytuacyjne na pierworysie mapy topograficznej w skali 1:10 000 lub 1:5 000 przedstawia się na podstawie pomiaru bądź identyfikacji odpowiednimi znakami umownymi.

§ 82

Na pierworysach redakcyjnych map w skalach 1:25 000 - 1:500 000 szczegóły sytuacyjne przedstawia się odpowiednimi znakami na podstawie materiału podstawowego.

§ 83

Generalizację stosuje się, jeżeli przedstawienie wszystkich elementów treści w ich rzeczywistym kształcie i zagęszczeniu ujemnie wpływa na czytelność mapy i poprawną, zgodną z możliwościami znaków charakterystykę terenu.
Szczegóły ważne pod względem gospodarczym i orientacyjnym nie powinny być pominięte w treści mapy.

§ 84

Szczegóły sytuacyjne charakteryzuje się odpowiednimi opisami słownymi i liczbowymi:

Opracowanie rzeźby terenu

§ 85

W rysunku rzeźby terenu stosuje się kolor brązowy dla przedstawienia naturalnych form terenowych: grzbietów, dolin, wypłuczysk, wąwozów, skał itp.. i kolor czarny dla przedstawienia form sztucznych: nasypów, wykopów, wałów, kopców itp.

§ 86

Przedstawioną na mapie rzeźbę terenu uzupełnia się:

§ 87

Cięcia warstwicowe ustala się dla map w poszczególnych skalach w zależności od rodzaju terenu, zgodnie z § 6l niniejszej instrukcji.

§ 88

Cięcie warstwicowe ustala się na obszar charakteryzujący się jednakowymi kątami nachylenia stoków i przewyższeniami, przy czym w zasadzie nie powinno się ono zmieniać w granicach jednego arkusza mapy.

§ 89

Dwa różne cięcia warstwicowe stosuje się na jednym arkuszu mapy tylko wówczas, jeżeli zachodzi konieczność dokładniejszego przedstawienia występujących tam odmiennych typów rzeźby /np. w terenie wyżynnym lub górskim występujące doliny rzek, wierzchowiny itp./.

§ 90

Przy opracowywaniu rzeźby terenu na mapach topograficznych obowiązują następujące zasady:

Redakcyjne opracowanie nazewnictwa

§ 91

Nazewnictwo opracowuje się w trakcie sporządzania pierworysów map.

§ 92

Opracowanie nazewnictwa obejmuje:

§ 93

Nazewnictwo dla map topograficznych w skali 1:10 000 lub 1:5 000 ustala się bezpośrednio w terenie w trakcie opracowywania pierworysów.

§ 94

Przy opracowywaniu nazewnictwa obowiązują następujące zasady:

§ 95

Kalka nazw powinna zawierać:

§ 96

Wykaz nazw powinien zawierać dane oraz informacje dotyczące wszystkich nazw i skrótów objaśniających, występujących na kalce nazw.

§ 97

Materiał do opracowania nazewnictwa na mapach w skali 1:10 000 lub 1:5 000 zebrany w terenie stanowi podstawę opracowania nazewnictwa dla map w pozostałych skalach.

Zasady prowadzenia metryki mapy

§ 98

Metryka jest dokumentem odzwierciedlającym opracowanie poszczególnych etapów mapy.

Metryka mapy powinna zawierać:

§ 99

Formę formularza metryki oraz szczegółowy wykaz danych, które powinny się znaleźć w metryce określają odpowiednie wytyczne.

§ 100

Metrykę wypełnia się sukcesywnie od chwili rozpoczęcia opracowania mapy. W metryce podaje się także opis, wszelkich późniejszych zmian i uzupełnień wprowadzonych przy aktualizacji oraz datę ich wprowadzenia.

§ 101

Metrykę wypełniają wykonawcy po zakończeniu danego etapu prac, przy czym każdy wpis do metryki powinien być podpisany i zaopatrzony datą.

§ 102

Po wydaniu mapy metrykę przechowuje centralny ośrodek dokumentacji geodezyjno-kartograficznej.

Uzgodnienie styków

§ 103

Po opracowaniu pierworysu mapy obowiązuje uzgodnienie rysunku sytuacji, rzeźby terenu i nazewnictwa z arkuszami sąsiednimi wzdłuż ramki arkusza.

§ 104

Różnice w położeniu elementów treści na styku dwóch arkuszy mapy nie powinny przekraczać podwójnych wartości błędów ustalonych w § 15 i 16.

§ 105

Przy uzgodnieniu styków z mapami już wydanymi należy kierować się następującymi zasadami:

§ 106

Uzgodnienie styków przeprowadza się przy pomocy kalki uzgodnienia styków, która powinna obejmować rysunek sytuacji, rzeźby terenu i nazewnictwa w pasie 1 cm, a dla prostolinijnych szczegółów sytuacyjnych - w pasie 3 cm .

§ 107

Wykonuje się w zasadzie dwie kalki uzgodnienia styków dla południowego i wschodniego boku ramki.
W przypadku braku sąsiednich opracowań na pozostałych stykach należy wykonać kalki dla wszystkich boków ramki i załączyć je do opracowanego arkusza.

§ 108

Wykonanie uzgodnienia styku stwierdza redaktor mapy na marginesie arkusza i w metryce mapy, a bezpośredni przełożony sprawdza uzgodnienie i potwierdza je podpisem na marginesie pierworysu.

Rysowanie pierworysu mapy

§ 109

Rysunek treści pierworysu sporządza się w zasadzie tuszem w kolorach ustalonych we wzorach znaków umownych.
W szczegółowych przypadkach, pierworys wykreśla się ołówkiem z wyjątkiem zwartych osiedli i tych elementów treści mapy, które mogą łatwo ulec zatarciu.

§ 110

Rysunek treści pierworysu mapy powinien być czytelny, zachowywać rozmiary znaków umownych zgodne z podanymi we wzorach i objaśnieniach znaków oraz powinien być wykonany w sposób umożliwiający otrzymanie z niego czytelnej reprodukcji dla opracowania kartograficznego.

§ 111

Opracowanie kartograficzne map obejmuje wykonanie czystorysów na podstawie pierworysów map oraz opracowanie nazewnictwa na podstawie materiałów nazewniczych zebranych na etapie opracowania pierworysu.

§ 112

Wybrany sposób opracowania czystorysów map powinien umożliwić otrzymanie w jak najprostszej formie materiałów do reprodukcji.

§ 113

Sposób wykonywania czystorysów map uzależniony jest od ilości kolorów, w których mapa będzie reprodukowana.

Metody sporządzania czystorysów

§ 114

Czystorysy map sporządza się następującymi metodami:

§ 115

Przy omawianych metodach sporządza się czystorys sytuacji łącznie z wodami oraz czystorys rzeźby terenu.
Dopuszcza się odstępstwa od tej zasady, przy czym ilość wykonywanych czystorysów uzależniona jest od stopnia zagęszczenia treści mapy i złożoności rysunku.

Zasady wykonywania czystorysów mapy

§ 116

Czystorysy map opracowuje się na podstawie następujących materiałów:

§ 117

Czystorysy winny spełniać następujące warunki:

§ 118

Sporządzenie czystorysów mapy obejmuje następując czynności:

§ 119

Rysunek elementów treści na czystorysach map topograficznych powinien spełniać następujące warunki:

1. na czystorysach map sporządzonych w skalach wydawniczych

- minimalna grubość linii znaków umownych - 0,13 mm

- minimalne odstępy pomiędzy znakami - 0,2 mm

2. na czystorysach map sporządzanych w skalach roboczych

- minimalna grubość linii znaków umownych 0,15 mm

- minimalne odstępy pomiędzy znakami - 0,3 mm

- rozmiary znaków umownych przewidzianych dla skali roboczej powinny być powiększone zgodnie z obowiązującymi znakami dla map w poszczególnych skalach.

§120

Opracowanie map w wyniku montażu z innych materiałów kartograficznych /równoległe przejście skalowe/ ogranicza się do przeprowadzenia retuszów diapozytywów, uzupełnienia opisów oraz do wniesienia ramki mapy wraz z opisem pozaramkowym.

§ 121

Czystorysy map w skalach 1:5 000 - 1:50 000 opracowuje się w państwowym układzie współrzędnych "1965" w formatach przewidzianych dla danej skali.
Dopuszcza się stosowanie formatu połówkowego arkusza mapy w skali 1:5 000 - 1:50 000 /przyjmując podział po osi x/ w przypadku gdy arkusze położone są w obszarze granicy stref.

§ 122

W rejonach wzajemnego zachodzenia na siebie sekcji na granicy stref, dla każdej strefy powiększa się zasięgi opracowania:

Dla tych obszarów czystorysy wykonuje się tylko w jednej strefie. Opracowanie dla drugiej strefy wykonuje się w drodze reprodukcji.

Kartograficzne opracowanie nazewnictwa

§ 123

Kartograficzne opracowanie nazewnictwa obejmuje analizę i uzupełnienie kalki nazw i opisów, wykazu nazw powstałych na etapie wykonania pierworysu oraz wniesienie opisów na czystorys mapy.

§ 124

Kalkę nazw i opisów uzupełnia się poprzez:

§ 125

Wykaz nazw uzupełnia się poprzez:

§ 126

Opisy wysokości punktów geodezyjnych i topograficznych umieszcza się na czystorysie na podstawie pierworysu.

§ 127

Wielkość i krój czcionki dla poszczególnych napisów ustala się, na podstawie obowiązujących "wzorów i objaśnień znaków topograficznych" dla map w poszczególnych skalach.

§ 128

Na mapie w skali 1:100 000 można nie podawać nazw niewielkich osiedli liczących poniżej 10 domów, a na mapach w skali 1:200 000 i 1:500 000 dopuszczalne jest pominięcie nazw niektórych osiedli poniżej 100 mieszkańców oraz nazw niektórych obiektów fizjograficznych.

§ 129

Napisy umieszcza się na czystorysach w zależności od metody ich przygotowania

§ 130

Opisy umieszcza się na czystorysie przy zachowaniu następujących warunków:

Sporządzanie konceptów kolorów

§ 131

Koncepty kolorów opracowuje się dla druku map wielokolorowych. Stanowią one materiał pomocniczy do rozdzielenia treści map na poszczególne kolory.

§ 132

Koncepty kolorów sporządza się na odbitkach w skali wydawniczej mapy.

§ 133

Na konceptach kolorów zaznacza się odpowiednimi kolorami elementy kreskowe i powierzchniowe treści mapy drukowane odmiennymi kolorami.

§ 134

Na konceptach kolorów podaje się objaśnienia dotyczące kolorów poszczególnych elementów treści mapy.

Uzgodnienie styków

§ 135

Uzgadnianie styków obowiązuje na wszystkich arkuszach map topograficznych i obejmuje cztery boki ramki.

§ 136

Uzgadnianie styków powinno zapewnić:

Przygotowanie materiałów do reprodukcji

§ 137

Z wykonanych czystorysów sporządza się diapozytywy lewoczytelne w skali wydawniczej mapy.

§ 138

Przy druku wielokolorowym wykonuje się dla każdego koloru oddzielny diapozytyw.

§ 139

Diapozytywy powinny odpowiadać wymaganiom ogólnym przewidzianym dla czystorysów, a w szczególności:

Kompletowanie materiałów do reprodukcji

§ 140

Przygotowuje się następujące materiały:

1. dla map w skali 1: 5 000 i 1:10 000

- lewoczytelne diapozytywy sytuacji i diapozytywy rzeźby terenu oraz zbiorcze diapozytywy sytuacji i rzeźby terenu

2. dla map w skalach 1:25 000 - 1:500 000 przy druku czterokolorowym

- lewoczytelne diapozytywy poszczególnych kolorów - koncepty kolorów przy druku dwukolorowym

- lewoczytelne diapozytywy sytuacji i rzeźby terenu.

 Druk 

§ 141

Druk map topograficznych w skali 1:5 000 i 1:10 000 wykonywany jest na specjalne zamówienie jako mapa jednokolorowa lub dwukolorowa.

§ 142

Mapy topograficzne w skalach 1:25 000 - 1:500 000 drukuje się w wersji czterokolorowej z tym, że dopuszcza się w uzasadnionych przypadkach możliwości druku dwukolorowego i jednokolorowego.

§ 143

Druk map topograficznych wykonuje się w następujących kolorach dla poszczególnych elementów treści mapy:

1. przy druku czterokolorowym

   - kolor czarny elementy sytuacyjne treści mapy,

   - kolor niebieski : elementy hydrograficzne i powierzchnie wód,

   - kolor brązowy rzeźba terenu i podkolorowanie dróg,

   - kolor zielony obszary leśne, parki. sady;

2. przy druku dwukolorowym

   - kolor czarny elementy sytuacyjne treści mapy łącznie z wodami,

   - kolor brązowy rzeźba terenu i podkolorowanie dróg.

§ 144

Kolory stosowane przy druku map topograficznych powinny być zgodne ze skalą barw podaną w obowiązujących "wzorach i objaśnieniach znaków topograficznych" dla poszczególnych skal.

Cel i istota aktualizacji

§ 145

Aktualizacja map topograficznych obejmuje zespół prac i czynności organizacyjno-technicznych mających na celu doprowadzenie treści topograficznej map do zgodności ze stanem w terenie oraz uaktualnienie związanych z treścią charakterystyk opisowych.

§ 146

Aktualizację realizuje się poprzez wprowadzenie na mapy topograficzne niezbędnych poprawek i uzupełnień do rysunku treści wynikających ze zmian zaistniałych w okresie od opracowania pierworysu lub poprzedniej aktualizacji do czasu przedsięwziętej aktualizacji.

§ 147

Aktualizacja map topograficznych polega na:

§ 148

Aktualizacji polegają:

§ 149

Treść mapy topograficznej w skali 1:10 000 i 1:5 000 aktualizuje się w zakresie uwzględniającym potrzeby gospodarcze i obronności kraju.

§ 150

Zaktualizowana mapy w skali 1:10 000 lub 1:5 000 stanowi materiał podstawowy do aktualizacji map w skalach mniejszych.

Okresy aktualizacji map topograficznych

§ 151

Częstotliwość aktualizacji map topograficznych uwarunkowana jest tempem zmian zachodzących w terenie oraz potrzebami opracowania aktualizacji map dla potrzeb gospodarki narodowej i obronności kraju.

§ 152

Mapę podstawową w skali 1:10 000 /1:5 000/ aktualizuje się:

1. na obszarach aglomeracji miejskich i ośrodków przemysłowych, w pasie wybrzeża morskiego i obszarów nadgranicznych oraz wzdłuż dróg wodnych - co 5 - 10 lat,

2. na pozostałym obszarze - co 15 lat.

§ 153

Okresy 5 - 10 i 15 lat liczy się od daty zakończenia opracowania pierworysu lub poprzedniej aktualizacji.

§ 154

Okresy aktualizacji map w pozostałych skalach ustalane są w programach wydawania tych map.

Zasady i metody aktualizacji mapy w skali 1:10 000 /1:5 000/

§ 155

Aktualizację treści mapy topograficznej w skali 1:10 000 /1:5 000/ wykonuje się na podstawie najnowszych materiałów geodezyjnych, fotogrametrycznych i kartograficznych, danych statystycznych i innych oraz wyników wywiadu terenowego i pomiaru uzupełniającego.

§ 156

Aktualizację mapy topograficznej w skali 1:10 000 lub 1:5 000 wykonuje się w pięciu podstawowych etap ach produkcyjnych:

1. Przegląd i analiza map podstawowych i innych materiałów wyjściowych oraz przygotowanie materiałów podkładowych do aktualizacji.

2. Aktualizacja kameralna treści mapy obejmująca:

- aktualizację osnowy geodezyjnej,

- aktualizację obiektów i szczegółów sytuacyjnych na podstawie pojedynczych zdjęć lotniczych, fotomapy lub metodą autogrametryczną.

3. Aktualizacja terenowa treści mapy obejmująca:

   - sprawdzenie polowe poprawności aktualizacji kameralnej,

   - polowe uzupełnienie, bądź poprawienie sytuacji, rzeźby terenu i nazewnictwa.

4. Aktualizacja kartograficzna polegająca na nowym opracowaniu, bądź aktualizacji czystorysu lub oryginału wydawniczego mapy.

5. Wydanie zaktualizowanej mapy.

Materiały wykorzystywane do aktualizacji mapy podstawowej

§ 157

Do aktualizacji mapy topograficznej w skali 1:10 000 /1:5 000/ wykorzystuje się najbardziej aktualne materiały geodezyjne, kartograficzne, fotogrametryczne i opisowe.

§ 158

Aktualizację podstawowej mapy topograficznej wykonuje się w oparciu o następujące materiały podstawowe:

1. Materiały geodezyjne:

   - katalogi oraz wykazy współrzędnych i inne materiały ewidencyjne osnów poziomych,

   - katalogi, wykazy oraz materiały ewidencyjne osnów wysokościowych.

2. Materiały fotogrametryczne:

   - zdjęcia lotnicze wykonane nie później niż dwa lata przed rozpoczęciem aktualizacji mapy,

   - wykazy współrzędnych punktów fotogrametrycznych.

3. Materiały topograficzne i kartograficzne - pierworysy lub czystorysy map w skali 1:10 000 /1:5 000/ wraz z załącznikami:

   - metryką mapy,

   - kalką nazw i wykazem nazw,

   - kalkami styków

   - kalkami punktów wysokościowych,

4. Mapa zasadnicza i inne mapy.

§ 159

Da aktualizacji podstawowej mapy topograficznej wykorzystuje się następujące materiały pomocnicze:

§ 160

Aktualizację treści mapy w skali 1:10 000 /1:5 000/ wykonuje się na pierworysie bądź kopii pierworysu lub czystorysu stanowiącej materiał podkładowy sporządzony na planszy kartograficznej lub przezroczystej folii kreślarskiej.

§ 161

W przypadku występowania w terenie dużej ilości zmian w stosunku do pierwotnego opracowania mapy podstawowej i gdy aktu3lizacja jest technicznie i ekonomicznie nie uzasadniona, należy dokonać ponownego opracowania pierworysu polowego lub autogrametrycznego.

Aktualizacja kartograficzna mapy w skali 1:10 000 /1:5 000/

§ 162

W zależności od ilości zmian treści mapy aktualizację kartograficzną wykonuje się według następujących zasad:

1. przy zmianach treści do ok. 40 % następuje aktualizacja czystorysu lub oryginału wydawniczego poprzedniego wydania mapy,

2. przy zmianach treści powyżej 40 % następuje ponowne opracowanie /odnowienie/ czystoryu mapy.

Aktualizacja map w skali 1:25 000 i mniejszych

§ 163

Aktualizację map w skalach 1:25 000 - 1:500 000 przeprowadza się kameralnie na podstawie map w skalach większych lub obrazów lotniczych bądź satelitarnych.

§ 164

Materiały podstawowe, w oparciu o które wykonuje się aktualizację map w skalach 1:25 000 - 1:500 000 powinny być doprowadzone do skali mapy aktualizowanej.

§ 165

Przy wykonywaniu aktualizacji map w skalach.1:25 000 - 1:500 000 należy uwzględniać zasady określone w § 155 i 156 / z pominięciem prac terenowych/.

§ 166

Celem zapewnienia prawidłowego przebiegu prac oraz dla zabezpieczenia należytej jakości, opracowanie mapy winno znajdować się pod stałym i wszechstronnym nadzorem.

§ 167

Podstawowym elementem kontroli jakości robót winno być przeprowadzenie samokontroli poszczególnych etapów opracowania mapy przez bezpośrednich wykonawców na stanowiskach pracy.

§ 168

Przeprowadzenie samokontroli powinno być dokumentowane podpisem wykonawcy na poszczególnych materiałach powstających w czasie opracowania mapy.

§169

Drugim rodzajem kontroli powinno być sprawdzenie prac przez redaktora i bezpośredni nadzór techniczny /kier. pracowni, brygady itp./.

§ 170

W procesie technologicznym opracowania pierworysów, czystorysów, przygotowania do druku map należy dokładnie określić zakres i sposób kontroli na poszczególnych etapach prac, ze szczególnym uwzględnieniem samokontroli przeprowadzanej przez poszczególnych wykonawców.

§ 171

Sprawdzenie powinno obejmować w szczególności:

§172

Sprawdzenie prawidłowości przebiegu procesu technologicznego dotyczy przede wszystkim przestrzegania ustalonych i obowiązujących założeń technicznych i technologicznych przy opracowywaniu pierworysów, czystorysów, przygotowaniu do druku i druku map.

§ 173

Sprawdzenie prawidłowości opracowania pierworysu lub pierworysu redakcyjnego mapy dotyczy w szczególności:

§ 174

Sprawdzenie opracowanych czystoryspw map dotyczy:

§ 175

Sprawdzenie prac reprodukcyjnych dotyczy w szczególności:

§ 176

Opracowanie map topograficznych wymaga przeprowadzania niezależnej kontroli przez ogniwa nadzoru na szczeblu wyższym, zgodnie z przyjętą organizacją tych prac.

§ 177

Sprawdzenia i kontrole w procesie opracowania mapy powinny być udokumentowane odpowiednimi wpisami do metryki mapy oraz założeniem kalki kontroli stwierdzającej ilość i charakter wykrytych usterek oraz adnotację o ich usunięciu.

§ 178

Po wykonaniu prac kartograficznych i ostatecznej kontroli przez redaktora całości opracowania, skompletowany materiał winien być kwalifikowany do druku przez Głównego Redaktora.
Akceptacja Głównego Redaktora powinna być udokumentowana odpowiednim wpisem w metryce mapy.

&  é  2