(M.P. 1969, Nr 11, poz. 98,
Zmiany:
z 1988 r. M.P. Nr 7, poz. 62)

Na podstawie art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 3 i art. 11 ust. 4 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 6, poz. 32) zarządza się, co następuje:

§ 1. Zasady i sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów oraz sporządzania wykazów gruntów określają przepisy zawarte w załączniku do zarządzenia.

§ 2. Do opłat za odrysy, kopie i wyrysy z map oraz za odpisy, wyciągi i wypisy z rejestrów i dokumentów stanowiących składową część operatu ewidencyjnego stosuje się przepisy zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 2 września 1965 r. w sprawie opłat za techniczne czynności urzędowe organów państwowej służby geodezyjnej i kartograficznej (Monitor Polski Nr 54, poz. 281).

§ 3. Tracą moc:

§ 4. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Minister Rolnictwa: M. Jagielski                  
Minister Gospodarki Komunalnej: A. Giersz 

Załączniki do zarządzenia Ministrów Rolnictwa
i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. (poz. 98)

§ 1. 1. Ewidencję gruntów zakładają i prowadzą właściwe do spraw geodezji organy prezydiów powiatowych rad narodowych, rad narodowych miast stanowiących powiaty i dzielnicowych rad narodowych miast wyłączonych z województw, zwane dalej "właściwymi organami".

2. Przepisy dotyczące organów prezydiów wojewódzkich rad narodowych stosuje się do organów prezydiów rad narodowych miast wyłączonych z województw.

§ 2. 1. Ewidencja gruntów obejmuje wszystkie grunty, ich położenie, granice i obszar oraz rodzaj użytków i ich klasę.

2. Podstawowymi elementami ewidencji gruntów są dane ewidencyjne działki gruntu, zwanej dalej "działką".

3. W ewidencji gruntów podaje się osobę właściciela oraz tego, który gruntem faktycznie włada, zwanego dalej "władającym", a gdy osoba właściciela nie jest znana - tylko władającego gruntem.

4. Za władanie gruntem uważa się:

§ 3. 1. Ewidencję gruntów zakłada się i prowadzi oddzielnie dla każdej jednostki ewidencyjnej.

2. Jednostką ewidencyjną jest obszar gruntów zawarty w granicach administracyjnych gromady, osiedla lub miasta, a w miastach podzielonych na dzielnice - w granicach każdej dzielnicy.

3. Dla każdej jednostki ewidencyjnej zakłada się operat ewidencyjny, który składa się z map, ich matryc, rejestrów, zestawień gruntów, spisów alfabetycznych, skorowidzów działek oraz dokumentów uzasadniających wpisy do rejestrów.

§ 4. 1. Dla celów związanych z techniką zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów obszar jednostki ewidencyjnej dzieli się na obręby.

2. Obręb stanowi:

3. Obrębem na obszarze miast może być również teren gospodarstwa leśnego i obszaru wodnego, jak i dawny obszar wiejski lub jego część, włączony do danego osiedla lub miasta.

4. Obręby w jednostkach ewidencyjnych stanowiących:

5.  Podziału na obręby dokonuje właściwy organ po uzgodnieniu z organem do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

6. Na obszarach państwowego gospodarstwa leśnego przebieg granic obrębów uzgadnia się z terytorialnie właściwym nadleśnictwem przy zachowaniu zasady, aby granice obrębów przebiegały wzdłuż linii podziału powierzchniowego (linie oddziałowe). Przecięcie oddziału granicą obrębu może nastąpić tylko wtedy, gdy granica obrębu na tym odcinku jest równocześnie granicą gromady, powiatu lub województwa.

7. Podział obszaru jednostki ewidencyjnej na obręby wykazuje się na mapie przeglądowej, sporządzonej zależnie od wielkości obszaru w skali 1 : 10.000 lub 1 : 25.000.

8. Dla każdego obrębu sporządza się operat ewidencyjny.

9. Operaty poszczególnych obrębów wchodzących w skład jednostki ewidencyjnej oraz wykaz gruntów zestawionych zbiorczo dla całej jednostki ewidencyjnej stanowią operat ewidencyjny tej jednostki.

§ 5. 1. Wszelkie wpisy do operatu ewidencji gruntów powinny być dokonane wyraźnie i czytelnie.

2. Danych zawartych w operacie ewidencyjnym nie wolno wycierać, wyskrobywać, usuwać lub czynić niewidocznymi w jakiś inny sposób, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

§ 6. 1. Po założeniu dla jednostki ewidencyjnej operatu ewidencji gruntów na obszarach dotychczas nie objętych katastrem gruntowym bądź po zastąpieniu nową ewidencją dotychczasowego operatu katastru gruntowego, organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej dokona obwieszczenia przewidzianego w art. 14 ust. 2 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 6, poz. 32).

2. W obwieszczeniu (ust. 1) należy wymienić:

3. Po ukazaniu się w dzienniku urzędowym właściwej wojewódzkiej rady narodowej obwieszczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, należy je w odpisach wywiesić w siedzibach właściwych prezydiów powiatowych, miejskich (dzielnicowy) i gromadzkich rad narodowych (rad narodowych osiedli) oraz w siedzibie państwowego biura notarialnego właściwego do prowadzenia ksiąg wieczystych.

§ 7. 1. Działkę stanowi obszar gruntu ograniczony gruntami stanowiącymi przedmiot odrębnego władania.

2. Na obszarze lasów państwowych działkę stanowi:

3. W szczególnych wypadkach działkę może stanowić:

4. Tereny komunikacyjne (koleje, drogi i inne) oraz grunty pod wodami (rzeki, potoki, wody, rowy itp.) w razie wzajemnego przecięcia się mogą stanowić kilka działek, pomimo że są przedmiotem władania jednej osoby. W tym wypadku przyjmuje się zasadę:

§ 8. Danymi ewidencyjnymi poszczególnej działki są:

§ 9. Położenie działki określa się przez:

§ 10. Granice działki określa przebieg linii:

§ 11. 1. Obszar działki jest to wyrażona w mierze metrycznej i zawarta w jej granicach powierzchnia, w skład której wchodzą:

2. Ogólny obszar działki podaje się z następującą dokładnością zapisu:

3. Jeżeli względy natury gospodarczej lub technicznej za tym przemawiają, organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej może postanowić, aby dla terenów gromad w operatach ewidencji gruntów powierzchnie gruntów wykazywane były w metrach kwadratowych; w tych wypadkach jednak dla celów statystycznych końcowe wyniki zaokrągla się do pełnych setek metrów (arów).

4. Powierzchnię otrzymaną z obliczeń w wypadkach określonych w ust. 2 pkt 2 przy dokonywaniu zapisu do 100 m² należy zaokrąglić do pełnych setek metrów (arów), przy czym:

5. Na terenach gromad powierzchnie działek, będących przedmiotem odrębnego władania, mniejsze od 100 m² (1 ar), zapisuje się według zasady wymienionej w ust. 2 pkt 1.

6. Powierzchni użytków, o ile nie przekraczają wielkości 100 m² (1 ar), nie wykazuje się oddzielnie, lecz włącza do przeważającego powierzchniowo użytku otaczającego lub przylegającego. Ta sama zasada obowiązuje przy wykazywaniu powierzchni konturów klasyfikacyjnych.

§ 12. Dla celów ewidencji gruntów rozróżnia się następujące grupy użytków gruntowych:

§ 13. 1. Grunty użytkowane rolniczo dzieli się na następujące rodzaje:

2. Do gruntów ornych zalicza się grunty w uprawie i odłogi. Za grunty w uprawie uważa się grunty zasiane lub zasadzone ziemiopłodami rolniczymi lub ogrodniczymi, trawami koszonymi lub wypasanymi (włączonymi do płodozmianu), ogrody działkowe niezależnie od rodzaju upraw, sady o powierzchni poniżej 10 arów, szklarnie i inspekty, chmielniki, uprawy wikliny, szkółki zadrzewieniowe itp. oraz ugory czarne. Odłogi są to grunty orne, które w ciągu co najmniej dwóch ostatnich lat nie były uprawiane.

3. Do sadów zalicza się grunty orne lub pastwiska o powierzchni ponad 10 arów, zasadzone drzewami i krzewami owocowymi o zwartym nasadzeniu, szkółki drzew owocowych i winnice; za zwarte nasadzenie drzewami lub krzewami owocowymi w sadach uważa się nie mniej niż 100 drzew lub 2000 krzewów na powierzchni 1 ha.

4. Do łąk trwałych zalicza się grunty pokryte trwale trawami, które z zasady są koszone, a w rejonach górskich również hale i połoniny koszone.

5. Do pastwisk trwałych zalicza się grunty pokryte trwale trawami, w zasadzie nie koszonymi, lecz wypasanymi, a w rejonach górskich również hale i połoniny wypasane.

§ 14. 1. Grunty pod lasami oraz zadrzewieniami i zakrzewieniami dzieli się na:

2. Do lasów i gruntów leśnych zalicza się:

3. Do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych zalicza się nie stanowiące terenów zieleni:

§ 15. 1. Grunty pod wodami dzieli się na:

2. Do wód płynących zalicza się wody znajdujące się w rzekach, w jeziorach lub zbiornikach, z których cieki wypływają lub do których wchodzą, potokach górskich, kanałach i innych wodach o przepływach stałych lub okresowych oraz w źródłach, z których cieki biorą początek.

3. Do wód stojących zalicza się wody w jeziorach innych niż określone w ust. 2, stawach i innych zbiornikach.

4. Do rowów zalicza się otwarte odwadniające i nawadniające rowy melioracyjne.

§ 16. Do użytków kopalnych zalicza się czynne odkrywkowe zakłady górnicze węgla, siarki, gipsu, rud i innych kopalin, kopalnie żwiru, piasku, gliny, torfu oraz kamienia (kamieniołomy).

§ 17. 1. Tereny komunikacyjne dzielą się na drogi, tereny kolejowe i inne tereny komunikacyjne.

2. Do dróg zalicza się: drogi publiczne, ulice i place publiczne, drogi nie zaliczone do dróg publicznych oraz grunty zajęte pod wały ochronne z nawierzchnią dla ruchu kołowego i leśne linie podziału powierzchniowego.

3. Do terenów kolejowych zalicza się grunty zajęte pod obiekty, budowle kolejowe, jak stacje, magazyny, rampy oraz inne urządzenia przeznaczone do wykonywania i obsługi ruchu kolejowego kolei państwowej oraz kolei zakładowych (bocznic) poza terenami zakładów przemysłowych, składowania i innymi.

4. Do innych terenów komunikacyjnych zalicza się grunty zajęte pod:

§ 18. 1. Tereny osiedlowe dzielą się na:

2. Do terenów osiedlowych zabudowanych zalicza się:

3. Do terenów mieszkalnych zalicza się:

4. Do terenów przemysłowych zalicza się:

5. Do terenów zabudowy o innym przeznaczeniu zalicza się tereny z budynkami przeznaczonymi na cele:

O przeznaczeniu terenu i budynku - jeżeli poszczególne jego części użytkowane są na różne cele - decyduje przeznaczenie części budynku o przeważającej kubaturze.

6. Do terenów nie zabudowanych (nie zagospodarowanych) zalicza się te tereny, które znajdują się w strefie zainwestowania osiedlowego, a nie są przeznaczone na cele rolne lub leśne i nie zostały jeszcze zagospodarowane (działki nie zabudowane i nie użytkowane w inny sposób).

7. Do terenów zieleni zalicza się:

§ 19. Do nieużytków zalicza się:

§ 20. Do terenów różnych zalicza się wały ochronne nie posiadające nawierzchni drogowej oraz wszelkie pozostałe grunty nie wymienione w §§ 13-19.

§ 21. Poszczególne użytki gruntowe, zwane dalej użytkami, oznacza się w operatach ewidencyjnych skrótami literowymi, a mianowicie:

§ 22. 1. W operatach ewidencyjnych dane dotyczące:

- określa się zgodnie z gleboznawczą klasyfikacją gruntów, przeprowadzoną stosownie do przepisów obowiązujących w tym zakresie.

2. W operatach ewidencyjnych dane dotyczące rodzaju użytków i ich konturów na terenach lasów państwowych, objętych operatami urządzania lasów, określa się zgodnie z tymi operatami.

3. W miastach i osiedlach właściwy organ określi zasięg gruntów podlegających klasyfikacji w granicach danego miasta (osiedla).

4. Wyniki klasyfikacji gruntów wprowadza się do operatu ewidencyjnego na podstawie danych zawartych w operacie klasyfikacyjnym.

5. W operatach ewidencyjnych wykazuje się klasy gruntów poszczególnych użytków oznaczając je cyfrą rzymską, po skrócie literowym danego użytku, np. R II, R IIIb, R IVa, Ps IV, Ps V itd.

6. Dla potrzeb wymiaru świadczeń państwowych:

§ 23. 1. Jako właściciel może być wpisana osoba fizyczna lub osoba prawna, a jako władający gruntem - ponadto państwowa jednostka organizacyjna i inna organizacja władająca faktycznie gruntem, choćby nie miała osobowości prawnej.

2. Osoby fizyczne lub prawne określa się przez wymienienie:

§ 24. 1. Przy wpisywaniu osoby właściciela należy opierać się wyłącznie na przedstawionych dokumentach. Dla ustalenia osoby właściciela postępowania wyjaśniającego nie przeprowadza się.

2. W ewidencji gruntów podaje się:

3. Dla gruntów państwowych podaje się:

4. Jako władającego należy wpisać:

5. Rowy melioracyjne stanowiące sieć urządzeń wodno-melioracyjnych, nie wywłaszczone na rzecz Skarbu Państwa, wykazuje się (jako użytki w działkach) w jednostkach rejestrowych osób, których stanowią własność lub w których władaniu się znajdują.

6. Do ewidencji gruntów nie wpisuje się jako władającego osoby korzystającej z gruntów, które stanowią przedmiot:

7. Gdy właściciel lub władający gruntem nie użytkuje działki osobiście, lecz oddał ją w posiadanie zależne, stan ten należy odnotować, podając imię i nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub siedzibę posiadacza zależnego. Wpis taki może być dokonany tylko wtedy, gdy oddanie działki w posiadanie zależne nastąpiło w drodze umowy zawartej na piśmie. Nie wykazuje się dzierżawców części obszaru działki oraz linii odgraniczających te części.

§ 25. 1. Działki położone na obszarze danego obrębu, będące własnością lub we władaniu tej samej osoby fizycznej lub prawnej albo innej organizacji (§ 23 ust. 1), tworzą jednostkę rejestrową.

2. Działki będące współwłasnością dwóch lub więcej tych samych osób stanowią odrębną jednostkę rejestrową.

3. Odrębne jednostki rejestrowe stanowią:

4. Jednostkę rejestrową mogą stanowić również:

§ 26. 1. Jednostkę rejestrową określa się nazwiskiem i imieniem (nazwą) właściciela lub władającego.

2. Każdą jednostkę rejestrową wpisuje się do rejestru gruntów pod odrębnym numerem, zwanym "numerem jednostki rejestrowej".

3. Pod numerem jednostki rejestrowej wpisuje się powierzchnie wszystkich działek wchodzących w skład tej jednostki oraz wykazuje się powierzchnie poszczególnych rodzajów użytków. W odniesieniu do użytków rolnych, gruntów pod lasami, a także pod stawami i jeziorami o powierzchni do 10 ha, wykazuje się powierzchnie według klas gruntów.

4. Numerację jednostek rejestrowych prowadzi się bieżącymi liczbami arabskimi przez wszystkie tomy rejestru.

5. Numery jednostek rejestrowych zlikwidowanych z jakichkolwiek przyczyn nie mogą być użyte po raz drugi. Pod numerem zlikwidowanej jednostki rejestrowej nie wolno dokonywać wpisów dotyczących innej jednostki rejestrowej, choćby istniało wolne miejsce na zapis.

§ 27. 1. Jednostki rejestrowe dla celów statystycznych zestawia się według grup rejestrowych.

2. Ustala się następujące grupy rejestrowe:

3. Do poszczególnych grup zalicza się jednostki rejestrowe stanowiące:

§ 28. 1. Operat ewidencyjny obrębu składa się z:

2. W skład części kartograficznej wchodzą:

3. W skład części opisowej wchodzą:

§ 29. 1. Mapa ewidencyjna jest pochodną mapy zasadniczej. Podstawową mapę ewidencyjną sporządza się w podziale obrębowym na arkuszach formatu A-1. Arkusze oznacza się kolejnymi liczbami arabskimi.

2. Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:

3. Elementy wymienione w ust. 2 oznacza się na mapach znakami umownymi zgodnie z przepisami obowiązujących instrukcji technicznych i przy zastosowaniu niniejszych zasad.

§ 30. 1. Mapę ewidencyjną obrębu sporządza się w skali:

2. W szczególnych wypadkach skalę mapy przewidzianą w ust. 1 dla określonego terenu, odpowiadającą skali dla innego rodzaju terenu, ustala właściwy organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

§ 31. Matrycę mapy ewidencyjnej stanowi jej kopia sporządzona na materiale przezroczystym.

§ 32. 1. Gdy do założenia ewidencji gruntów brak jest mapy zasadniczej, ewidencję należy na okres przejściowy założyć według istniejącej mapy sytuacyjnej, nadającej się do tego celu.

2. Za nadające się do wykorzystania mapy, o których mowa w ust. 1, uznaje się mapy odpowiadające wymaganiom przepisów technicznych o pomiarach uzupełniających oraz aktualizacji map i operatów.

3. W razie nieprzydatności istniejących map do aktualizacji należy wykonać nową mapę w trybie obowiązujących przepisów.

§ 33. Ewidencję gruntów dla obszarów państwowego gospodarstwa leśnego zakłada się na podstawie dokumentów geodezyjnych i operatów urządzeniowo-leśnych sporządzonych przez właściwe jednostki organizacyjne resortu leśnictwa i przemysłu drzewnego.

§ 34. 1. Przed przystąpieniem do zakładania ewidencji gruntów na podstawie istniejących map sytuacyjnych należy uprzednio sprawdzić zgodność treści tych map ze stanem istniejącym na gruncie.

2. W razie stwierdzenia rozbieżności pomiędzy stanem wykazanym na mapach a stanem istniejącym na gruncie, należy wykonać pomiary uzupełniające według obowiązujących instrukcji technicznych, dokonać aktualizacji treści map oraz stanu władania gruntami.

3. Jednocześnie z przeprowadzoną aktualizacją należy sporządzić dowody pomiarowe, protokół ustalenia stanu władania, obliczenia powierzchni, rejestry pomiarowe, wykazy zmian itp.

4. Obliczenia powierzchni stanu władania należy ogłosić stronom.

§ 35. 1. Aktualizacji map dokonuje się obrębami.

2. W trakcie wykonywania pomiaru uzupełniającego i sporządzania dokumentacji dla celów założenia ewidencji gruntów:

§ 36. 1. Działki numeruje się w sposób ciągły liczbami arabskimi, bez względu na liczbę arkuszy wchodzących w skład obrębu.

2. Numerację rozpoczyna się od nru 1 począwszy od działki położonej w północno-zachodniej lub północnej części pierwszego arkusza mapy, kierując się ku wschodowi, po czym wraca się ku zachodowi i z powrotem, aż do zanumerowania wszystkich działek na danym arkuszu. W podobny sposób przeprowadza się dalszą numerację na następnych arkuszach.

3. Działki na obszarze państwowego gospodarstwa leśnego (§ 7 ust. 2) zachowują numerację nadaną oddziałom leśnym.

§ 37. 1. Ustalenie stanu władania następuje na podstawie dokumentów przedstawionych przez strony lub na podstawie dokumentów znajdujących się w posiadaniu właściwego organu.

2. Z przeprowadzanych czynności należy sporządzić protokół ustalenia stanu władania.

3. W razie niemożności dokonania ustalenia stanu władania w sposób określony w ust. 1 przyjmuje się do protokołu oświadczenie strony, potwierdzone przez przedstawicieli wsi, osiedla, miasta, biorących udział przy sporządzaniu protokołu ustalenia stanu władania i znających miejscowe stosunki.

4. Ustalenie stanu władania należy przeprowadzić:

§ 38. 1. W toku sporządzania protokołu ustalenia stanu władania w terenie należy wpisać następujące ustalenia:

2. Niezależnie od ustaleń wymienionych w ust. 1, gdy właściciel lub osoba władająca włada ponadto innymi gruntami tworzącymi odrębną jednostkę rejestrową, należy podać dla gruntów położonych:

§ 39. 1. Ogłoszenia stanu władania należy dokonać na zebraniu zainteresowanych osób przed przystąpieniem do sporządzenia operatu ewidencji gruntów.

2. O dniu zebrania, o którym mowa w ust. 1, należy zawiadomić zainteresowane osoby w sposób przyjęty w danej miejscowości.

3. Z przeprowadzonych czynności należy sporządzić protokół ogłoszenia stanu władania i zebrać od osób zainteresowanych oświadczenia co do ich stanu władania.

4. Do rejestru (ew. wykazu zmian) stanu władania należy wprowadzić uwzględnione w toku jego ogłaszania reklamacje i udowodnione dokumentami urzędowymi zmiany, które zaistniały w okresie pomiędzy dniem ustalenia a dniem ogłoszenia stanu władania, oraz skorygować błędy pomiarowe i obliczeniowe.

§ 40. Część opisową operatu ewidencji gruntów zakłada się na podstawie:

§ 41. 1. Na podstawie materiałów wymienionych w § 40 sporządza się rejestry gruntów na formularzach, odrębnych dla:

2. Rejestr gruntów jest spisem wszystkich działek zebranych według ich przynależności do poszczególnych jednostek rejestrowych położonych w granicach danego obrębu i zestawionych w kolejności numerów tych jednostek rejestrowych.

3. W rejestrze gruntów dla obszarów miejskich przeznacza się dla każdej jednostki rejestrowej jedną lub więcej (zależnie od potrzeby) kart formularzy.

4. W rejestrze gruntów dla obszaru gromad przeznacza się najmniej dwie strony (strona lewa parzysta oraz prawa nieparzysta), stanowiące jedną całość dla zapisu danych jednej jednostki rejestrowej. Jednostka rejestrowa, zależnie od ilości działek, może zajmować jedną lub więcej par całych stron. Gdy wpisy danych jednostki rejestrowej zajmują więcej niż połowę wierszy na stronie, należy zarezerwować dla tej jednostki następną parę stron na dalsze wpisy ewentualnych zmian.

5. Na ostatniej stronie rejestru gruntów wypełnia się skorowidz numerów jednostek rejestrowych.

§ 42. 1. Opisową część operatu ewidencyjnego sporządza się z zasady na maszynach.

2. Materiałami do sporządzania części opisowej operatu ewidencji gruntów na maszynach są:

3. Przed przekazaniem materiałów do sporządzania części opisowej operatu ewidencji gruntów na maszynach należy oznaczyć w tych materiałach grupy rejestrowe, użytki i klasy gruntów odpowiednimi liczbami, zwanymi "kodem".

4. Oznaczenie kodu należy wpisać do materiałów, o których mowa w ust. 3, innym kolorem (wyraźnie wyróżniającym się) niż kolor użyty przy sporządzaniu tych materiałów.

5. Części operatu wykonanego na maszynach powinny być zbroszurowane i oprawione w taki sposób, aby poszczególne kartki (tabulogramy) można było wymieniać w celu aktualizacji operatu (oprawa zaopatrzona w zakrętki). Oprawa taka powinna zapewnić organowi prowadzącemu ewidencję gruntów założenie zabezpieczenia uniemożliwiającego usunięcie z operatu jakiejkolwiek karty przez osoby niepowołane. Przy broszurowaniu obowiązują ponadto przepisy § 43.

§ 43. 1. W uzasadnionych wypadkach organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej może zlecić wykonanie operatu sposobem ręcznym.

2. Rejestr gruntów sporządzony ręcznie zawiera według potrzeby od 50 do 100 kart (od 100 do 200 stron) formularzy rejestru zbroszurowanych w formie książki. Książka powinna być oprawiona w twarde okładki z płóciennym grzbietem i narożnikami. Zbroszurowane formularze powinny być przesznurowane, a końce sznurków związane i zalakowane lub zaklejone bibułką z odciśniętą pieczęcią urzędową (okrągłą). Strony książki powinny być ponumerowane. Numeracja stron rozpoczyna się od strony tytułowej, którą oznacza się nrem 1.

3. Dla każdego obrębu przeznacza się do prowadzenia ewidencji odrębny rejestr gruntów (książkę). Jeżeli dla obrębu potrzebny jest rejestr zawierający więcej niż 200 stron, należy dodać dalszą oprawioną książkę. Każda książka stanowi tom numerowany liczbami rzymskimi w ramach obrębu. Numerację stron w każdym następnym tomie należy rozpoczynać od początku (od nr 1).

4. Na ostatniej stronie rejestru gruntów (tomu rejestru) należy umieścić napis: "Rejestr (tom I, II itd. rejestru) zawiera ... stron ponumerowanych i przesznurowanych". Pod napisem należy umieścić nazwę miejscowości i datę oraz podpisy kierownika właściwego organu i geodety prowadzącego ewidencję gruntów.

§ 44. Skorowidz działek jest spisem działek położonych w granicach danego obrębu, zestawionym w kolejności numerów działek.

§ 45. Skorowidz władających gruntami (kartoteka) jest alfabetycznym spisem nazwisk i imion (nazw) wszystkich właścicieli i osób lub instytucji, w których władaniu znajdują się poszczególne jednostki rejestrowe, położone w granicach danego obrębu lub jednostki ewidencyjnej.

§ 46. Zestawienie gruntów stanowi spis ogólnych powierzchni wszystkich użytków i klas poszczególnych jednostek rejestrowych występujących w granicach danego obrębu, ułożonych według ich przynależności do poszczególnych grup rejestrowych.

§ 47. Wykaz gruntów stanowi sumaryczne zestawienie powierzchni użytków danego obrębu w kolejności poszczególnych grup rejestrowych. W wykazie gruntów wykazuje się powierzchnię ogólną każdej grupy rejestrowej oraz ogólne powierzchnie poszczególnych użytków, stanowiące obszar danej grupy rejestrowej.

§ 48. 1. Zbiór dowodów wpisu do rejestru zawiera ułożone w teczce (skoroszycie) w kolejności wpływów dokumenty i dowody uzasadniające wpisy dokonane przy zakładaniu ewidencji gruntów oraz wpisy późniejszych zmian w operacie ewidencyjnym. Na początku zbioru dowodów umieszcza się wykaz, w którym rejestruje się składane dowody.

2. Dowodami, o których mowa w ust. 1, są:

3. Zbiór dowodów prowadzi się odrębnie dla każdego roku kalendarzowego.

§ 49. 1. Zbiór akt zawiera całość korespondencji dotyczącej ewidencji gruntów danego obrębu.

2. Zbiór akt (teczki, skoroszyty) prowadzi się okresami rocznymi.

§ 50. Po założeniu rejestru gruntów sporządza się dla każdego obrębu skorowidz działek.

§ 51. 1. Skorowidz właścicieli i władających gruntami prowadzi się w formie kartoteki lub w formie zbroszurowanej książki w trwałej oprawie.

2. Przy prowadzeniu skorowidza w formie książki należy przeznaczyć na każdą literę alfabetu odpowiednią do potrzeb liczbę formularzy.

§ 52. 1. Na podstawie danych rejestru gruntów należy założyć dla każdego obrębu zestawienie gruntów w formie książki.

2. Zestawienie gruntów sporządza się grupami w kolejności ustalonej w § 27 ust. 2.

§ 53. Wykaz gruntów sporządza się na podstawie danych rejestru gruntów.

§ 54. 1. Prowadzenie ewidencji gruntów polega na utrzymaniu operatu ewidencji w stałej aktualności, tj. zgodności ze stanem faktycznym i prawnym.

2. Utrzymanie operatu w stanie aktualnym następuje przez wprowadzenie do operatu zmian, jakie zaszły w danych objętych ewidencją gruntów.

3. Przez zmiany w danych objętych ewidencją gruntów rozumie się:

§ 55. 1. Przez zmiany dotyczące właściciela, powstałe na skutek zbycia lub nabycia gruntów, należy rozumieć zmiany prawnego stanu władania:

2. Przez zmiany dotyczące władających należy rozumieć zmiany faktycznego stanu władania powstałe między innymi na skutek:

3. Zmiany dotyczące właścicieli lub władających, oprócz zmian określonych w ust. 1 i 2, obejmują również zmiany ich nazwisk i imion (nazw osób prawnych) albo miejsca ich zamieszkania (siedziby).

§ 56. Zmiany we władaniu gruntami:

§ 57. 1. Przez zmianę określenia położenia gruntów należy rozumieć:

2. Za zmianę nazwy nieruchomości należy uważać zmianę dotychczasowej nazwy lub nadanie nazwy dotychczas nie istniejącej.

§ 58. Za zmianę granic i powierzchni działki (nieruchomości) uważa się:

§ 59. Za zmiany granic i powierzchni użytków uważa się częściowe przeznaczenie dotychczasowej powierzchni użytku na trwałe użytkowanie w inny sposób, np. częściowa zmiana łąki na grunty orne, las itp. lub częściowe zabudowanie itp.

§ 60. Za zmiany w rodzaju poszczególnych użytków uważa się trwałe zmiany w sposobie użytkowania poszczególnych gruntów, np. zmiany gruntu ornego na łąkę, sad itp. lub zajęcie gruntu ornego, łąki, pastwiska itp. pod budynki, teren komunikacyjny itp.

§ 61. Za zmianę klasyfikacji gleboznawczej użytków uważa się zaliczenie dotychczasowej klasy użytku do innej klasy.

§ 62. Zmiany granic oraz powierzchni użytków i klas gruntów poszczególnych działek wymagają sporządzenia dokumentów pomiarowych.

§ 63. Tryb wprowadzania zmian operatu ewidencyjnego gruntów regulują następujące przepisy:

§ 64. 1. Zmiany w operacie ewidencji gruntów wprowadza się w wyniku zgłoszenia (na wniosek) osób zainteresowanych lub z urzędu.

2. Wprowadzenia zmian do operatu ewidencji gruntów dokonuje się na podstawie ostatecznych decyzji właściwego organu.

3. Właściwy organ obowiązany jest zawiadomić osoby zainteresowane o decyzji powziętej w sprawie wpisu zmian dokonanych z urzędu, jak również o odmowie wpisu zmian zgłoszonych przez strony.

4. Decyzja pozytywna dla strony może być zakomunikowana ustnie przy spełnieniu warunków określonych w art. 11 ust. 2 Kodeksu postępowania administracyjnego.

§ 65. 1. Zgłoszenie zmiany powinno być dokonane na piśmie lub do protokołu według wzoru ustalonego zarządzeniem powołanym w § 63 pkt 2. Przy sporządzaniu protokołu należy na formularzu dopisać nad wyrazami "Zgłoszenie zmian" wyraz "Protokół".

2. Jeżeli zgłoszenie zmiany na piśmie jest niejasne lub niedostatecznie umotywowane lub wymaga udowodnienia dokumentami pomiarowymi (podział lub zmiana granic działki, zmiana granic użytków itp.), należy wezwać stronę do uzupełnienia brakujących danych.

3. Jeżeli strona nie posiada dokumentów pomiarowych, może złożyć wniosek o wykonanie potrzebnych dokumentów przez organ prowadzący ewidencję gruntów. W tym wypadku strona ponosi koszty związane z wykonaniem zamówienia według obowiązującej taryfy opłat.

4. Jeżeli zgłoszona zmiana ze względu na jej charakter i rodzaj (np. podział, zmiana użytku itp.) wymaga sprawdzenia na gruncie, wówczas sprawdzenia dokonuje się w czasie okresowych kontroli z urzędu. Na żądanie strony oraz na jej koszt sprawdzenie może być dokonane w uzgodnionym ze stroną terminie.

§ 66. 1. Zmiany wynikające z nadesłanych przez sądy i państwowe biura notarialne odpisów prawomocnych orzeczeń lub odpisów sporządzonych aktów notarialnych wprowadza się do operatu ewidencji gruntów:

2. Po otrzymaniu wiadomości o zmianach co do części jednostki rejestrowej należy wezwać stronę do dostarczenia dokumentów pomiarowych dotyczących tych zmian.

§ 67. Z urzędu wprowadza się do operatu ewidencyjnego następujące zmiany:

§ 68. 1. Zmiany wymienione w §§ 65, 66, 67 wprowadza się do operatu ewidencyjnego w trybie określonym w § 64 na podstawie dokumentacji geodezyjnej, tj. map uzupełniających oraz wykazów zmian gruntowych lub rejestrów pomiarowych, pomiarowo-klasyfikacyjnych, sporządzonych według obowiązujących przepisów technicznych o pomiarach uzupełniających i aktualizacji map i operatów.

2. W razie wprowadzania zmian z urzędu dokumenty pomiarowe wymienione w ust. 1 sporządzają organy do spraw geodezji prezydiów rad narodowych.

§ 69. 1. Dla utrzymania aktualności operatu ewidencyjnego organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej zarządza w okresach 5-letnich kontrole terenowe na obszarze wszystkich jednostek ewidencyjnych w celu ujawnienia zmian w danych objętych ewidencją, a nie zgłoszonych lub nie udokumentowanych w trybie ustalonym obowiązującymi przepisami. Terminy kontroli dla poszczególnych jednostek ewidencyjnych należy ustalić tak, aby objąć kontrolą co roku około 20% powierzchni powiatu.

2. Organ przeprowadzający kontrolę (ust. 1) powinien:

3. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych geodeta sporządza sprawozdanie z wykazaniem ujawnionych, a nie zgłoszonych zmian co do:

4. Wprowadzenia do operatu ewidencyjnego zmian wykazanych w sprawozdaniu z kontroli terenowej (ust. 3) dokonuje się z urzędu.

5. Na postawie sprawozdania z kontroli terenowej organ prowadzący ewidencję gruntów kieruje do miejscowo właściwego kolegium karno-administracyjnego przy prezydium powiatowej rady narodowej wnioski o ukaranie na podstawie art. 13 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 6, poz. 32) osoby, która nie dopełniła obowiązku zgłoszenia danych objętych ewidencją.

§ 70. 1. Wprowadzenie do operatu ewidencyjnego zmian granic jednostek administracyjnych, zmian nazw miejscowości, ulic, nieruchomości itp. następuje na podstawie ustaw, dekretów, rozporządzeń, uchwał i zarządzeń ogłoszonych w odpowiednich dziennikach promulgacyjnych (Dziennik Ustaw, Monitor Polski, Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej).

2. Zmiany granic jednostek administracyjnych powinny być wprowadzone do operatów jednostek ewidencyjnych graniczących ze sobą w tym samym roku kalendarzowym, w którym zmiana została ogłoszona i wprowadzona w życie.

§ 71. Wprowadzenie do operatu ewidencyjnego zmian w wyniku nowej klasyfikacji gruntów może nastąpić tylko stosownie do przepisów o klasyfikacji gruntów.

§ 72. 1. Wprowadzenie do operatu ewidencji gruntów sprostowań może dotyczyć następujących omyłek lub błędów:

2. W razie ujawnienia błędu (omyłki) należy sporządzić notatkę służbową, którą wraz z materiałami dowodowymi przedstawia się właściwemu organowi.

3. W wypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 3 i 4 w razie wątpliwości czy zachodzi błąd, czy rozmyślna zmiana granic lub podanie niewłaściwych danych, zmiana w operacie może być wprowadzona jedynie na podstawie pomiaru kontrolnego, którego wykonanie zarządza właściwy organ.

4. Wprowadzenie do operatu ewidencyjnego zmian, o których mowa w ust. 1, 2 i 3, następuje na podstawie decyzji powziętej stosownie do przepisów § 64 ust. 2 i 3.

§ 73. 1. Wszystkie zmiany, jakie mają być wprowadzone do operatu ewidencji, a więc zarówno z urzędu, jak i zgłoszone oraz ujawnione w toku kontroli terenowej, niezależnie od ich rodzaju i charakteru, z wyjątkiem wynikających ze zmian w podziale administracyjnym, rejestruje się w wykazach dowodów zmian w operacie ewidencji gruntów.

2. Wykaz dowodów zmian w operacie ewidencji gruntów prowadzi się oddzielnie dla każdego obrębu na każdy rok kalendarzowy. Wykaz ten umieszcza się na początku teczki zbioru dowodów zmian.

3. Na każdym dowodzie (zgłoszeniu), dotyczącym wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów, należy wpisać datę wpływu dowodu oraz numer z wykazu dowodów zmian łamany przez rocznik.

4. Numer z wykazu jako numer dowodu zmiany należy powołać (wpisać) przy wprowadzaniu zmiany do operatu ewidencji gruntów we wszystkich wypadkach.

§ 74. Zmiany wprowadza się na podstawie odpowiednich dokumentów w zależności od aktualnie stosowanej techniki, zaleconej przez organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej, przy czym:

§ 75. 1. Zmiany w treści mapy ewidencyjnej i matrycy przeprowadza się według przepisów technicznych o pomiarach uzupełniających i aktualizacji map i operatów.

2. Zmiany w numeracji działek należy wprowadzać zgodnie z przepisami technicznymi (ust. 1).

§ 76. 1. Jeżeli dla części obrębu objętej jednym arkuszem mapy dokonano nowego pomiaru, to należy sporządzić nowy arkusz mapy, przy czym:

2. Jeżeli nowym pomiarem objęto tylko część gruntów, przedstawionych na danym arkuszu mapy, to wówczas dla tej części należy sporządzić nowy arkusz mapy przy zastosowaniu przepisu ust. 1 pkt 1 i 2.

3. Jeżeli część obszaru na danej mapie objęto pomiarem uzupełniającym, a nie przewiduje się lub nie ma możliwości zaktualizowania dotychczasowej mapy, to należy:

§ 77. 1. Zmiany w danych ewidencji wynikłe z pomiaru uzupełniającego powinny być przedstawione w wykazie zmian gruntowych, który sporządza się stosownie do przepisów technicznych o pomiarach uzupełniających i aktualizacji map i operatów.

2. Zmiany w rodzaju użytkowania gruntu o powierzchni do jednego hektara mogą być przedstawione tylko na geodezyjnym szkicu polowym, który w takim wypadku służy za podstawę decyzji o wprowadzeniu zmian do mapy ewidencyjnej.

§ 78. 1. Skreśleń w części opisowej operatu ewidencji gruntów dokonuje się w taki sposób, aby poprzedni zapis pozostał czytelny.

2. Przepis ust. 1 odnosi się zarówno do części opisowych sporządzonych ręcznie, jak i do części opisowych sporządzonych maszynowo.

§ 79. Po wprowadzeniu zmian należy każdorazowo:

§ 80. 1. Aktualizację operatu ewidencyjnego na skutek zmian granic jednostek administracyjnych przeprowadza się po ich ogłoszeniu w dziennikach promulgacyjnych (§ 70).

2. Aktualizację rozpoczyna się od wniesienia do map ewidencyjnych przebiegu granic nowego podziału.

§ 81. Jeżeli zmiana granicy jednostki administracyjnej powoduje włączenie części obszaru jednostki ewidencyjnej, przedstawionej całkowicie na jednym arkuszu mapy ewidencyjnej, przydziela się ten arkusz do właściwego ze względu na zmianę granic operatu jednostki ewidencyjnej. Dotychczasowy numer arkusza mapy skreśla się i wpisuje się porządkowy numer arkusza mapy w nowej jednostce ewidencyjnej. Skreślenia i wpisania nowego numeru dokonuje się tuszem-cynobrem.

§ 82. 1. Jeżeli wskutek zmiany granicy administracyjnej tylko część obszaru przedstawionego na arkuszu mapy ewidencyjnej przechodzi do innej jednostki ewidencyjnej, należy przyjąć zasadę, że cały arkusz przeznacza się dla tej jednostki, która powierzchniowo przeważa. Dla drugiej jednostki ewidencyjnej (obszar mniejszy) należy sporządzić na nowym arkuszu odrys mapy części obszaru należącego do tej jednostki.

2. W wypadku określonym w ust. 1 należy wykreślić na mapie przebieg nowej granicy administracyjnej. Na środku części obszaru przedstawionego na mapie, przenoszonego do nowej jednostki ewidencyjnej, należy wpisać tuszem-cynobrem "Przydzielono do ..." (nazwa jednostki).

§ 83. Jeżeli zmiana granicy administracyjnej powoduje przeniesienie kilku poszczególnych działek z jednej jednostki ewidencyjnej do drugiej i nie zachodzi potrzeba sporządzania nowego arkusza mapy, należy:

§ 84. 1. Po dokonaniu aktualizacji map ewidencyjnych w wyniku zmiany granic administracyjnych organ prowadzący ewidencję gruntów sporządza dla części obszaru objętego zmianą wykaz jednostek rejestrowych z wyszczególnieniem wszystkich działek i ich części, przeniesionych do innej jednostki administracyjnej. Zgodnie z tym wykazem dokonuje się aktualizacji pozostałych części składowych operatu ewidencyjnego w obu jednostkach administracyjnych (ewidencyjnych), przy czym:

2. Wszystkie akta i dokumenty dotyczące obszarów przekazanych wyłącza się z jednostki ewidencyjnej przekazującej i przydziela się jednostce przejmującej.

§ 85. 1. Wszystkie dokumenty, na których podstawie przeprowadzono zmiany w operacie ewidencyjnym, należy złożyć do zbioru dowodów zmian właściwego obrębu (§ 73), zakładając je według numerów wykazu dowodu zmian.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy operatów pomiarowych, których przechowywanie regulują odrębne przepisy.

§ 86. 1. Według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku kalendarzowego należy dokonać:

2. Postępowanie określone w ust. 1, zwane "zamknięciem rocznym", należy rozpocząć w terminie od dnia 5 stycznia nowego roku kalendarzowego.

3. Zmiany zgłoszone przez strony lub nadesłane z urzędu po dniu 31 grudnia należy wprowadzić do wykazu dowodów i operatu ewidencyjnego w nowym roku kalendarzowym bez względu na datę lub okres powstania tych zmian w roku ubiegłym.

4. Przepis ust. 3 nie ma zastosowania przy zmianach w podziale administracyjnym. Zmiany takie wprowadza się do operatu ewidencji w dniu określonym w odpowiednim akcie prawnym, od którego obowiązywać będzie nowy podział administracyjny.

5. W wykazie dowodów zmian objętych zamknięciem rocznym należy podkreślić ostatni wpis i odnotować "Zamknięto dnia 31 grudnia 19... r.".

§ 87. 1. Po dokonaniu zamknięcia rocznego należy sporządzić według stanu na dzień 31 grudnia dla każdego obrębu wykaz gruntów w jednym egzemplarzu, a na podstawie tych wykazów - wykazy dla jednostek ewidencyjnych:

2. Na podstawie otrzymanych wykazów gruntów poszczególnych jednostek ewidencyjnych miast i osiedli wojewódzka służba geodezyjna gospodarki komunalnej sporządza w 2 egzemplarzach wykaz zbiorczy w terminie do dnia 1 lutego każdego roku, z których jeden przesyła do Ministerstwa Gospodarki Komunalnej.

§ 88. 1. Na podstawie wykazu gruntów poszczególnych jednostek ewidencyjnych należy sporządzić w terminie do dnia 1 lutego każdego roku w pięciu egzemplarzach powiatowy wykaz gruntów, przesyłając po jednym egzemplarzu wykazu do organu do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej, do właściwego powiatowego inspektoratu statystycznego, do wojewódzkiego urzędu statystycznego i terenowo właściwej delegatury Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (GUGiK).

2. Na podstawie powiatowych wykazów gruntów organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej sporządza w porozumieniu z terenowo właściwą delegaturą GUGiK, w terminie do dnia 1 marca każdego roku, w pięciu egzemplarzach wojewódzkie wykazy gruntów, przesyłając po jednym egzemplarzu do Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii, właściwego wojewódzkiego urzędu statystycznego, Departamentu Statystyki Rolnictwa i Leśnictwa Głównego Urzędu Statystycznego oraz do Ministerstwa Rolnictwa i Ministerstwa Gospodarki Komunalnej.

3. Wojewódzkie wykazy gruntów, wymienione w ust. 2, sporządza się dla każdego województwa, zestawiając oddzielne wykazy dla całości obszarów zawartych w granicach:

4. Dla miasta wyłączonego z województwa sporządza się wojewódzki wykaz gruntów zawartych w granicach administracyjnych każdego miasta.

§ 89. Powierzchnie w powiatowych i wojewódzkich wykazach gruntów oraz w państwowym wykazie gruntów podaje się w zaokrągleniu do 1 ha.

§ 90. Wykazy ogólnych powierzchni poszczególnych jednostek podziału administracyjnego Państwa sporządza się według stanu na dzień 1 stycznia każdego roku w terminie do dnia 1 lutego tegoż roku i przesyła jednostkom organizacyjnym przy odpowiednim zastosowaniu § 88.

§ 91. 1. Odnowienie operatu ewidencji dla określonej jednostki ewidencyjnej może być dokonane dla całości lub dla części obszaru jednostki.

2. O odnowieniu całości operatu decyduje organ do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej na wniosek właściwego organu.

3. O odnowieniu częściowym operatu decyduje właściwy organ.

§ 92. 1. Gdy operat określonej jednostki ewidencyjnej uległ zniszczeniu w całości lub istniejący operat wskutek licznych zmian stał się nieprzejrzysty, a do odnowienia jego części kartograficznej potrzebna jest mapa zasadnicza - należy uzyskać ją w trybie określonym w § 32.

2. Odnowienie części opisowej operatu ewidencji gruntów zaleca się dokonywać na maszynach.

3. Odnowienie operatu jednostki ewidencyjnej następuje również w razie sporządzenia nowej mapy zasadniczej.

§ 93. 1. Po założeniu nowego operatu ewidencji gruntów wycofany operat unieważnia się przez zamieszczenie na poszczególnych jego częściach klauzuli następującej treści:

"Zastąpiony nowym operatem

...................... dnia ............... 19..... r.

........................................................"

(podpis geodety do spraw ewidencji gruntów).

2. Wycofany operat należy przekazać do właściwego archiwum stosownie do przepisów o zasadach przechowywania, ewidencji i wykorzystania materiałów nie przeznaczonych do użytku publicznego.

§ 94. Przy częściowym odnowieniu operatu ewidencji należy rozróżnić:

§ 95. 1. Odnowienie operatu dla części obszaru jednostki ewidencyjnej następuje przez:

2. Na części mapy ewidencyjnej, która podlega odnowieniu, wpisuje się tuszem cynobrem uwagę: "Odnowiono - na arkuszu mapy nr .....". Nowy arkusz mapy otrzymuje porządkowe oznaczenie map we właściwym obrębie danej jednostki ewidencyjnej.

§ 96. 1. Odnowienie poszczególnych części operatu, gdy nie zachodzi potrzeba wykonania nowego pomiaru, polega na sporządzeniu nowych kopii map ewidencyjnych lub nowych rejestrów gruntów.

2. Po odnowieniu części operatów należy postąpić w sposób przewidziany w § 93 ust. 2.

§ 97. 1. Odrysy, wyrysy, odpisy, wyciągi i kopie z operatów ewidencyjnych wydają właściwe organy na złożone na piśmie lub ustnie do księgi zamówień wnioski właścicieli lub władających oraz zainteresowanych organów administracji państwowej.

2. Dokumenty wymienione w ust. 1 mogą być wydawane na zamówienie osób fizycznych tylko w odniesieniu do gruntów, stanowiących własność lub pozostających we władaniu tych osób.

3. Dane o gruntach prywatnych, znajdujących się we władaniu jednostek administracji państwowej i przedsiębiorstw państwowych, mogą być wydawane tylko za zgodą władających.

4. Dokumenty, o których mowa w ust. 1-3, mogą być wydawane również osobom upełnomocnionym przez strony.

5. Dokumenty, o których mowa w ust. 1-3, sporządza się na odpowiednich formularzach.

§ 98. 1. Odrysy, wyrysy, odpisy, wyciągi oraz kopie z operatów ewidencji gruntów wydaje się po pobraniu należnych opłat.

2. Właściwy organ na wniosek jednostki gospodarki uspołecznionej może wyrazić zgodę na sporządzenie na podstawie danych ewidencji gruntów odpowiednich wykazów potrzebnych dla poszczególnych działów gospodarki. Do czasu odmiennego uregulowania tego zagadnienia przez zainteresowane resorty wykazy te mogą być ujęte w postaci wzorów ustalonych z zainteresowanymi stronami.

3. Wydawanie i wynoszenie operatu ewidencyjnego lub jego części poza lokal służbowy jest niedopuszczalne. Wyjątek od tej zasady wymaga zezwolenia organu do spraw geodezji prezydium wojewódzkiej rady narodowej.

4. Na wydawanych dokumentach właściwy organ umieszcza klauzulę treści następującej: "Sporządzono według stanu z roku ...". Przepis ten dotyczy również dokumentów, o których mowa w § 99.

§ 99. 1. Dla założenia księgi wieczystej właściwy organ sporządza na zamówienie strony wypis z rejestru gruntów i wyrys z mapy według stanu wykazanego w ewidencji.

2. Jeżeli w istniejącej księdze wieczystej mają być dokonane zmiany dotyczące oznaczenia nieruchomości, należy przed wydaniem danych z ewidencji ustalić granice nieruchomości w sposób określony właściwymi przepisami. Do tych danych należy wówczas dołączyć wyciąg z wykazu zmian gruntowych.

3. Ustalenie granic, o których mowa w ust. 2, nie dotyczy wypadków, gdy granice nieruchomości zostały po dniu 21 października 1946 r. ustalone w trybie obowiązujących przepisów oraz istnieją dokumenty określające przebieg granic.

4. W razie stwierdzenia, że wpisy zawarte w dziale pierwszym księgi wieczystej są niezgodne z danymi ewidencji gruntów, właściwy organ wystąpi z urzędu z wnioskiem do właściwego państwego biura notarialnego o sprostowanie wpisów. Do wniosku należy dołączyć wyciąg z wykazu zmian gruntowych dotyczących określonej nieruchomości.

§ 100. 1. Właściwy organ udostępni bezpłatnie w miarę zachodzącej potrzeby biurom gromadzkich rad narodowych odpowiednie, według właściwości terenowej, części operatów opisowych ewidencji, niezbędne do założenia i prowadzenia gromadzkich ksiąg gospodarczych.

2. Właściwy organ obowiązany jest zawiadomić bezzwłocznie właściwe biura gromadzkich rad narodowych o każdej zmianie wprowadzonej w operacie ewidencji gruntów w celu wpisania zmiany w karcie gospodarstwa gromadzkiej księgi gospodarczej.

3. Sposób wykorzystania danych o gruntach z operatów ewidencji gruntów przez biura gromadzkich rad narodowych przy zakładaniu gromadzkich ksiąg gospodarczych oraz tryb zawiadamiania tych biur o zmianach, jakie mają być wprowadzone do kart gospodarstw, regulują przepisy w sprawie zakładania i prowadzenia gromadzkich ksiąg gospodarczych.

§ 101. Do gruntów pozostających we władaniu jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez Ministrów Obrony Narodowej, Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości stosuje się odrębne przepisy określające tryb i sposób postępowania:

§ 102. Operaty ewidencji gruntów założone w sposób odmienny, niż to przewidują niniejsze zasady, należy dostosować do obowiązujących przepisów w drodze sukcesywnej aktualizacji.